Sözün Bittiği Yer
Sözlerim, kalbimden süzülerek karıştı denize
Yazık, duymadı kimse Üşüdüm yorgun bir ömrün duraklarında Ölümlere kanatlandım sessizce Gölgem terkettiğinde güneşi Uzak sevdalardan harmanladım geceyi Kayıp zamanlar topladım Umudu aradım Anka’nın gözleriyle Yaşamak, Acıyla doldurmakmış heybeni Her yanda yeni devinimler Her an, başka bir hasret Anladım Ruhumdaymış zaten beklediğim kıyamet Sözlerim, kalbimden süzülerek karıştı denize Bakıp durdum sadece... |