Yalnızlık tur bindirir bir çok kez.
i
iyi niyetli bir kelime gibi duramaz insan her cümlenin içinde, iki saç telinin benzerliği, iki farklı fikri bir araya getirmez.. çatışmanın, uykusu hafiftir allah aşkına tanrım ! bu adem’e bir gönderme mi ? ii bir şarjör düşünceyi, beynime sıkmaktan geliyorum. sadece ağaçlar ayakta dinlesin beni .. ilk okul terk çocukluğumun öğretisidir ; yapraklardan önce sararır insan, düşerse eğer – bu bir intihar eylemidir. tanrının, yer yüzünü düşünürken -ortaya attığı ilk fikirdi bu. iii bakmanın derin bir anlamı var, bir çift gözün kekelemesi, çocukluktan gelir. esirgeme kurumuna bağışlanır -hiç konuşulamayan. gözlerini çok uzağa dikmek, kaybolma sebebidir. eskimiyor hiç bir insan, fotoğraflarda bu yüzden, kimse güzel çıktığını düşünmesin giden- gittiği ile kalmıyor, babaya selam götürmeyen tüm uçakların boynu devrilsin. iv insan eli arasında, geçmiş birikimi ah zaman, saatten hiç haberleri yok akreplerin.. saçlarımızda, tereddüt kırığı, yol mesafesi uzun yorgun bir kuş gibidir, sesimiz. bak işte bunun adı ; canlı perfonmans ! v bir şiir yazar çocuk, sonra bir çok. yalnızlıklar kalabalıklaşır büyüdüğünde, adam gibi ağlar. vi atılan her adım, hatırlamaktan gelir. --- İsmet BAYGIN |