Bir ışığın huzmesinde geçmekte ömrümüz,
Zaman gergefinde acımadan işlemekte kaderi…
Ama sen, o hiç bozulmamış yüzünde kimsenin göremediği,
O tenha gamzelerine dokunma.

Gelme gittiğin yerden, ben hayalimdeki resme aşığım...
Becerilmiş anılar siluetini kirletmeye çalışmış olabilir!
Ve ben en derinlerime alıp seni;
Kanamalı bir hasta gibi sona gidiyor olabilirim.
Seni çıkarmak ölmek, kalman acı çekmem demek olsa da,
Alma kendini benden,
Bendeki sana dokunma…

Parçalara ayrılmıştım gittiğinde,
Yap-boza çevirip ama yapamadığın kalbimin boşluğuna yerletiricem seni...
En kallavi acıları çekicem peşinden,
Sonra bir tenhaya atıp kendimi, bağıra bağıra ağlıcam!
Ardından senin her parçanı kattığım gözyaşlarımı toprağa gömücem.
Ve kalbimin en saf yerinden sana ayırdığım dualar eşliğinde, her gittiğim yere diktiğim;
Mabedime dokunma…!
0709011
by ABDULLAH SATICI