istanbulu dinliyorum kör olası gözlerim kapalı
öyle yummuşumki gözlerimi kulaklarımda tıkalı
hala bağırıyor duyuyorum,feryadı,figanı
görmek duymak istemiyorum,bunca hoyratlığı,bunca çakalı
çıngırakmı kalmış, kulağımın dibinde patlıyor arabaların havalı kornaları
ağaçmı bıraktılar,rüzgarda sallansın yaprakları
yeşili yolup yerine dikmişler betonu, taşı, kayayı
İstanbulu dinliyorum, kör olası gözlerim kapalı

kuşlar geçiyor hemen tepemden
Allah belanızı versin diyor duyuyorum çığlığı
agalar sürüyor sefayı yudumluyor villasında viskiyi rakıyı
deniz kenarında kadınlar görüyorum beline kadar suyun içinde
kömür topluyorlar bulamamış kömür alacak parayı
istanbulu dinliyorum kör olası gözlerim kapalı

bir garibanın kızı daha düşmüş kötü yola
yürüyor kaldırımlardan yaşı küçük, korkak
yapmazsa aç, pazarlık ediyor cesur güyya,
aslında nasılda korkak
bir şey akıyor bacaklarından yere arabaya binerken arabaya
daha kan değil rengi berrak, korku sidiği olmalı
istanbulu dinliyorum kör olası gözlerim kapalı

çin hurdası dolmuş kapalı çarşı
avaz avaz hoyrat mahmut paşa
aç güvercin aç insan dolu avlular
haraççıların, gaspçıların, pezevenklerin
çarpılanların, dövülenlerin sesleri geliyor sokaklardan
ağır bir eksoz kokusu sarmış havayı
istanbulu dinliyorum kör olası gözlerim kapalı

beynimde orhan velinin şiirine özlemi hırsı
dahada arttırıyor şiirimdeki kızgınlığı
üçer beşer lüks yatlar sürat motorlu yalısı
lodos bile kızgın durmadan vay vay diyen ağıtı
elinden gelmiyor yoksa dar edecek dünyayı boğazı
istanbulu dinliyorum kör olası gözlerim kapalı

bir yavrunun cesedi vurmuş kıyıya
daha onaltısında gecedenmi ölmüş bilmiyorum
tecavüzmü etmişler organlarımı yok bilmiyorum
bembeyaz bir ay doğmuş cesedinin üstüne
kurtulmuş sanki istanbuldan yüzündeki nurdan anlıyorum