DOLUNAY
DOLUNAY
Vay anam,garip anam Kadınlığına pişman Kapı zillerinde olmayan Çağrı yazılarında unutulmuş Parklarda başı-boş Gözleri yasaklı,sözleri yasaklı Çarşaflar içinde,bakışı boş Ellerini öpemedim,cezalıydı Hukukta avuttular,yasalarda unutup Törelerde sövdüler,gelenekte döverek O benim anamdı Kafeslere gömüp,türbana sardılar Çiy-çiy yediler etini Tepsi içinde oynattılar Kuma getirdiler üstüne Bir dolunaya denk getirip Yaktılar törelerinde cayır-cayır Ölüm haberlerine gömdüler anamı Bütün kadınlar kendi ölümlerine ağladı Gücün anlamını sorguladılar pervasız Sürekli bir suçlu aradılar,içlerinde Ve sustular kendi kaderlerine Anamın hakkı dört duvar Ona özgürlük,mutfağa kadar Çamaşır günü cumartesi-Pazar Hürriyet verildi,doğuracak kadar Yenmez şu anamın hakkı Batar boğaza kadar İRFAN ÇELİK |