Kimse bilmiyor,
sensiz ölüm olduğum karanlık gecelerin sayısız intiharlarını,
ceset dolu düş mezarlığımın gömülen hayallerini,
sesimin kısıldığı en ayaz gecelerin soğuk gidişine sebebini,
sende bilmiyorsun,hiç olmadın ki yanımda bunları bilecek,
çünkü,sen gitmiştin.

Gitmeseydin benden,
intihar dolusu şiirleri sıralamayacaktım önüne harf harf,
bir çocuğun mutluluk dolusu sevgi serpecektim yollarına,
anlık tebessümlerle şehri aydınlatan gülüşünle güneşi serecektim karanlıklara, gitmeseydin biz olacaktık yani,
harcanan bir hayal olduk şimdi masallarda,
çünkü,sen gitmiştin.

Sor kendine aynada,
sevildikçe kaçtım ardımda yüreği yanan bir yar bıraktım
içinde yara-yı mahşeri barındıran bir yürekle,
değdi mi gittiğine sor, değdi mi bizsizliğe.

Bir eylül günü gözlerime hapsetmiştim gözlerini,
şimdi sensiz müebbet yemiş
ayrılığa esir düşmüş bir yar bıraktım içinde cehennemleri yaşayan bir yürekle,
utanmadan sor iki yüzlü yüzüne,
değdi değil mi gittiğine.


Şimdi şehir ihanet kokuyor ardından,
omuzlarına ağır gelen küçücük sevdalar sardı dört bir yanını,
kaldıramadı küçücük yüreğin büyük sevdamı,
sığdıramadın küçücük ömrüne adımı,
ama adını soyadıma sığdırmıştım,
seni küçücük yüreğimle çok sevmiştim,
salıncakta sallanan küçücük eller olacaktı bizim, gitmeseydin eğer.

İnsan yalnız kalmaz biliyordum hayatı boyunca,
kahretsin ki yalnızım ve üşüyorum,
düşlediğim hayallerim yıkıldı,
çünkü,sen gitmiştin.

Erkan Ipek / çünkü, sen gitmiştin.