ÖLÜSÜNÜ GÖREN ŞAİRBeni İstinye’de öldürdüler, gördüm Anlayamadım neden vurduklarını Soramadım, korktum. Kırbaç gibi şaklıyan bıçağın ucunda kaldım Bir an havalandım sandım, yabani rüzgârla Bir anda çakıldım toprağa... Sonra yumuşadım,kendi canımın üstünde kıvrıldım Çorak ışıkların bedenimi nasıl çözdüğünü gördüm Sessizce karanlık geceye demlendim Kanımın tadını tattım dudaklarımda... Sabah olmasın istedim beni görmesinler diye Bomboş sokakta süzülerek yattım Halinden memnun bir tebessüm içinde güvenle ŞİİRCE ÖPTÜM ÖLÜMÜN SESİNİ Vedat DÜNDAR |