BİR ŞAİRİN SON NEFES TASAVVURUSıcağı,sıcağına koşarsınız O anı bilirsiniz ,orada Uzanmışımdır ya da Kıvrılmışımdır boyunca..... Bir bankanın bekleme sırasında olabilirim Bir lokantanın açık büfesinde Şehir kütüphanesinde mesela Hani Atatürk Bulvarı’nın tam ortasında Ne bileyim belki bir göl kenarında Ya da belki bir miting de pankart taşırken.. Gözlerim hâlâ yarı açıktır, görürsünüz Dilim kıvrılsın istemem Zincirlenmiş gibi hareketsiz yatarım Düşerken gömleğimin bir düğmesi kopmuştur Muhtemel ayakkabımın biri fırlamıştır Hani burnum kanamıştır filan Ne gam !.. Acil, hemen cevap vermez telefonlara Birisi nefesime kadar eğilir Birisi anlarmış gibi göğsüme dokunur Bir kadının yarı çığlığını duyarsınız Beş metrekareye on insan sığışır Çevrende hep beraberdir panik En az bende panik !.. Artık yarı açık gözlerimle fersiz bakarken Sıkışacağı kadar sıkışır şerit Hayalini son bir kez tadarım gözlerimde Altmış yıl bir kadın sevdim ,ben Altmış yıl bir kadın beni sevdi İşte ben bu yüzden kendime acımıyorum şimdi Bu dolu hayatım hiç boş kalmadı onunla Sevgisiz bir saniyem bile olmadı Başımı yasladığım zaman, dünya benimdi ,koynunda Şimdi biliyorum ambulans Mithat paşa caddesini çığlıkla döner İlerde üç katlı market vardır Dibinde meşhur o seyyar köfteci Yan tarafta boyası eskimiş kreş Bahçesinde birkaç velet Ambulans durmaz geçer.. Sonra viyadükten sağa sapar Karşıda koca vali konağı Önünde iki polis laflıyor Solda ticari taksinin tehlikeli manevrası Sarı ışık, Kırmızı ışık, Direk Geçersiniz…. Şimdi hastaneye varmadan,köşede O meşhur dolunay pastanesine gelmektesiniz Üç yüz metre kalmıştır İki yüz metre, Elli metre, Derken , Tam önüne Gelirsiniz, GEÇMEDEN !.. |