Mektup
Mektup
Hani bir gün çekip gidersen benden Aramam istersen bir daha seni Sormazsan nerdeyim hallerim nasıl Anlatmam dertlerimi unuturum yüreğini Seninle sevdiğimi mevsimlerini Ümitlerini Bir diyar kurdum kendime diyorsun Kalırsan ya çok uzakta yalnızlıkla Sevenlerim gerçek hayallerimleyim şimdi Onlarda giderse bir gün Seni unuttum yüreğimde izin mazimde eserin yok Unutulan isimlerdir yürek değil ki Ben seni senin sevdanı Erimez kurumaz yıkılmaz kırılmaz Nice duygularla yazmışım unutamazsın diyorum Kahreden sevdayı Acıya boğulan soluğumda sakladım Sen anlamazsın biliyorum Yine de sana yazıyorum Dünyanın son günü olsa dahi bekleyeceğim Unutma Sende seversen eğer Çektiğim acıların büyüklüğünü O zaman hatırla Boynu bükük çaresizce Ağladığına gülerse insanlar bir gün Yüreğinin değersizliğini sevginin önemsizliğini Yandığın sevdanın kıymetini bilemezlerse Anlamazlarsa ağlatırlarsa seni Son pişmanlığın yıkmasın seni Koy gel hepsini Sadece derin yaralarını Sızlayan yüreğini getir Isıtırım yüreğini sararım yaralarını Üzülme koymaz bana alıştım nede olsa Ya da anlarsan çok geç olmadan Yüreğin bana yakın Aramızdaki gönül inadın Sor bul beni sevdanın ayak izlerindeyim Gönülsüz bir bacadan tüten virane yüreklerde Meyhane kadehleri bile söndüremedi Yüreğimdeki kor ateşi ümitsizliğimi Yok artık biliyorum Ama inkarın var bende Unutamadığın intikamların İçinden söküp atamadığın Sana onun için yazıyorum bu son mektubum Kahrederse yalnızlığım Sevdasızlık alışkanlığın olduysa Yalnızlık kuytu köşen olursa o gün Zaten ben ölmüşüm Yeter artık arama sevdanı bul sevdiğim İşte o zaman seni uzaktan sever yüreğim |