EY,İNSANIM......Elinden geldiğince dünyayı tezyin eyle Ey, “insanım,” diyerek; yıkmaya çabalayan Gayret etmezsen eğer, nasıl yaşarsın neyle Ey, “insanım,” diyerek; kendini sobeleyen Bir dal varsa elinde gelse kıyamet anı Dik o dalı denir ki; boş geçirme zamanı Kurutmadan su verip yaşatmalısın canı Ey, “insanım,” diyerek; kendini ebeleyen Sen ki bir zerre değil ancak zerrede nokta Sen ilkel zamanların kurbanıydın sunakta Ve seni yaratanın bahşettiği konakta Ey, “insanım,” diyerek; Rabbinden af dileyen Hayat hüsnü hat olur erbabının elinde Hattat gibi süsle ki zevk yayılsın ilinde Göze güzel görünür pişirdiğin kilin de Ey, “insanım,” diyerek; çamurları beleyen Kalemin güzel yazsın parlarken gökte hilal Sonunda bu kainat olmalı sana helal Ve yayılan ışığın sanki semada zülâl Ey, “insanım,” diyerek; güzellikler soluyan Ağaç gibi kök salıp yaşarken sen ezeli Arada süpürürsün daldan düşen gazeli Yazarken ahvalini hoş görme müptezeli Ey, “insanım,” diyerek; kötüleri eleyen NİLÜFER SARP_______ARALIK.2011 |