söyleyemediklerim
bir bardak tavşan kanı çay
ve penceremin pervazında insanlara sevgisini haykıran mor menekşem yapraklarımda birikiyor kar gözümün görmediği günahların içinde söyleniyor sevaplarım saatler durmuş yokluğunun kadranında oysa kırık aynalarda yansıyor çokluğumun yalnızlığı bağrımın ayazına vuran boşluk gelip geçiyor herkes birisi düşüyor ara sıra bedenime uykulu gözlerimde sihirli dokunuşu aşkın çıkageliyor tuvallerden renk cümbüşü düşüyor dualardan güneşin sıcağı delip de yüreğe vuran sisleri okuduğum kitabın sayfalarında saklı bir sözde bütün söyleyemediklerim atilla güler |