black
burdayken sen
oturduğun yerde pencerenin kenarında bakarken çok uzaklara ruhun semaya dalıverdi bulutları geçti dağları denizleri kıtaları geçti ruhun çölün ortasında kuraklıkta açlıkta susuzlukta sefalette küçücük bir çocuğun gözlerinde buldu kendini deniz kalmadı güneş bulut kalmadı ölüm eskisi kadar karanlık değil artık kuşlar çiçekler görmedin rüyanda hiç cenn eti hayal ettin aç kaldığın her gece o gittiysede kimsesizliğin geldi aklına çaresizliğin kabullenmen geldi bütün kederini ve sana yazılmış kaderi gerçekten ölüm hiç soğuk değil kafanı toprağa koy gözlerini yum usulca ağaçlar dallarında rengarenk kuşlar göreceksin yemyeşil kırlar bahçeler mis kokulu çiçekler derin bir nefes alacaksın ve ilk kez gözlerinin içi gülecek gökyüzü kadar büyük 26112 |