YAPRAK
Karanlık sıvışıyor
Korkunun denizleri saydam değil Uyanıyor düşlerinden ırmaklar Suda hüzünlü bir yaprak Okşuyor saçlarını duygusallığın Bir çiçeğin maviliği Doyuruyor ergenliğimi Karanlığı bir çam dalı başlatıyor Önce ormanlar vardır Dalgın çocukların sevdalarında Rüzgarlar mı taşır hala Eski çağlar baltasını Gecenin bahçelerinde Irmak kımıldıyor Suda sevdalı bir yaprak Ölümün tarihini yazıyor Ve ırmak Dağıtıyor yalnızlığı Akarak Kırmızı ve yeşil Kendini bir yumruk gibi savuran Suda çılgın bir yaprak Coşku bir göçmen kuş çiziyor Mavi defterine tutsak zamanların Kırlarla Dağlarla Sevdalarla Yaşanan Nerdeyse gökkuşağı kadar kahraman Suda ölü bir yaprak |