Canım,
May,29/04
Canım, Oğulum, Can oğulum... Seni çok seviyorum! Çok üzülüyorum; Bazen sana Kızıyorum. Çok üzülüyorum, Çünkü Ayırdına varıyorum ki Aslında Ben, Bana kızıyorum! Hep, iyi anneler, Güzel anneler, Hep, En güzel yaşam modellerini Öğretirler çocuklarına diye Öğrendim ya ben, İşte bu yüzden, Farklıysa davranışın; Annemin öğrettiğinden Yada Doğru bellediğimden, Korkuyorum! Korkuyorum, İyi anne, Güzel anne Olamadım sanıyorum! İşte, Bu yüzden, Başkalarına çok Sana az Hoşgörü gösteriyorum... Bu yüzden, Aslında Adres Ben, Benim içsel korkularımken Ben Sana kızıyorum! Özür diliyorum... Özür diliyorum senden... Kimbilir kaç kez Şaşkına döndün, Ne yaptım da ben şimdi Diye öykündün... Çocuk kalbin O saf yüreğin Çocuk beynin... O, Pırıl pırıllık içinde Kimbilir Ne darbeler yedin! Çok acıdı mı yüreğin? Oğulum, Canım... Hatırlar mısın, Onaylamadığımda seni “Teşekkür ederim oğlum” Derdim. Ardından da eklerdim: “Teşekkür ederim, Bana bunu layık gördün! ” Sitem ederdim, Güya, Terbiye ederdim! Sonra da, Güzel bir şey yaptığında, Teşekkür ederdim... Her teşekkürümde Şaşkına döner oldun! Ödül müydü, Sitem mi, Karıştın! O, Minicik yüreciğin, Sevinçle mi çırpışsın, Korkuyla mı hızlansın, Ayırdına varamadın! Kalakaldın! Nasıl bakardı gözlerin, Soru soru... Ve hep sorar oldun “Anne, Gerçekten mi, Gerçek anlamında mıydı Teşekkürün, Yani ben şimdi Güzel bir şey mi yaptım? ” İyi anne olayım istedim, Doğru anne olayım! Hırslandım! Panikledim! Benim için Bir ilk deneyim... Hatalarım için Özür dilerim! ... Olanca saflığınla, Güzelini, Doğrusunu yaptığında, Uymadı diye benim normlarıma Yaralandığında Çok mu üzüldün? Kıyamam ben O yaralarına... Kıyamam, Yaşlarına... Üzgünüm, Ben, Yalnızca, Doğru anne olayım İstedim! Canım, Oğulum, Yakışıklı civanım! On üçündeki fidanım... Yüreği Sevgi fışkıranım! ... Normlar yanlışmış, Oğlum, Ben de yeni anladım! Normlar yüzünden Seni üzmüşlüğümden Şimdi Çok pişmanım! Giyseymişsin keşke, İstediğini, Varsaymış, uymasaymış Birbirine renkleri! Varsın, uymasaymış, Gidilen yere... Varsın, desinlermiş, Ne ilgisiz anne! Yaşasaymışsın keşke, Özgürlüğünü Gönlünce... Bilmem, İşe yarar mı, Çocuk beynine, Çocuk yüreğine konan ketler, Kolayca kalkar mı? Özgür irade diye Çırpınan şimdiki ben, Yargıları suçlayan, Formlarla savaşan Şimdi ki ben, O formları Israrla Sana öğreten ben, Bilmem, Kurduklarını Yıkmaya Nereye kadar Yardım eder? Gülgün Karaoğlu |