Bir gün Sende Anlarsın
Bir Gün Sende Anlarsın
Büyük konuşma arkadaş sende bir gün anlarsın, sende bir gün anlarsın geriye dönüp baktığında kocaman bir hiç olduğunu hayatın… Aynalara bakarsın saçlar ağarmış, yüzünde derin çizgiler maziye dalarsın yüreğin alev - ateş yanarak sevdalar üşüşür hatırana, sevgiler ve birde özlediklerin vefasızca bırakıp gidenleri anarsın o an, bir de kalanları… Düşünürsün, onursuzca kalanlar mı vefasız yoksa onuruyla bırakıp gidenler mi? dürüst olanlar mı kazançlı, yoksa sahtekarlar mı? çıkamazsın içinden… hep aynı soru zihninde dolanıp durur yanıtladığın her soru yeni bir cevap arar bomboş yaşadığına mı yanarsın, yoksa yaşamakta olduğuna mı? bir anlam veremezsin… Bir kıyıda gülüşünü yitirirsin bir sızıda yüreğini ve ağlamaktan gözlerini yitirirsin bir yıldızın sönüşünde düşlerini... Uğraşma boşuna dostum, gidenleri geri getiremezsin bir flim şeridi gibi geçer gözlerinin önünde hayatın neydi, ne oldu, ne olacağını bilmeden?… Baktığın her yerde geçmişten bir bölüm yakalar seni kaçmak mı istediğin, yoksa dönmek mi istediğin maziye pek anlayamazsın? gözlerini yumarsın bir düşün içindesin, uyanmak istemezsin, sonra kirli eller uzanır düşlerine, mazideki anı ve acılardan… birkez daha yüreğinin sızısını duyarsın derinden... Boşuna uğraşma ah dostum, ne sen mazinden kaçabilirsin, nede mazin seni bırakır bakarsın karşında üzgün bir çehre bir gün, depreme tutulurcasına yüreğin, irkilirsin. ağlamak istersin bir damla gözyaşın akmaz. sonra dönüp bakarsınki dünler harabe, yarınlar umutsuz, geri dönmeyen tek değer zaman. ve onu artık hiç bir güç geri getirmez … Tek şey değişir, çehren. ve seni yalnız bırakmayan iki damla yaş bir gün ölüm çalıverir kapını ansızın bir avuç toprak olur bedenin artık geri dönemezsin.... 06/12/2000 Çarsamba Prenses Eylem Çalışkan |
Tüm var olmuşluğum dan kurtularak
Hayat değil sadece şair
Hiç olan olmak
Kolay da değil
Kalemin daim ve güçlü olsun
Ki bu temenni bile hiç olabilmenin engelidir
Saygı ile