Kirpiklerimde sancılı hiçkırıklar kaldı
Kirpiklerimde sancılı hiçkırıklar kaldı
Hayatın gerçeklerine ayrılan, bir filmin son demindeyim. içimdeki çocukta kaybettim her şeyimi aşkın yasını tutuyorum şimdi bakmayın sessiz duruşuma içimde binlerce isyan taşıyorum... Söz geçiremediğim yüreğime kilitler astım kirpiklerimde sancılı kaldı hıçkırıklar... Bir çocuğun korku dolu bakışlarının içine gizlendim acılardan bir gül demeti yapıp suratıma gülücükler astım kimse görmesin, anlamasın diye içimdeki fırtınayı... Gözlerimde geçmişten bir film göz çukurlarımda yağmur sağanakları saklı... Bir lanet hayat ki, alışamadım kahpeliğine Allahım parçalandı her defasında kumdan Saraylarım... Hayat sevmedi beni, ne yapsam yetmiyor hep cinnetin karabasanında gezdi fırtınalarım... Uzak bir vahada kaybettim sevince giden yolu ben günahkar isyanım, ömrüm hüzün dolu bağışla beni Allahım... Dönüp baktım aynaya, tanımadım suretimi dev miyim, cüce mi? ben ki,hayata hep acemi? bağışla isyanımı Allahım, bulutlar kadar doluyum ağlamak istediğim her omuz Soğuk bir duvar olur... Cebimdeki, anahtar yitik yokum artık hayatın sevda kapısında, yok sayın beni gam dağında ızdıraplar dağıtıyorum şimdi... ben ki, sarı saçlı çöllerin yorgun yolcusu özgürlüğe uçarken çılgınca, kanatlarımdan vurdular acımasızca... Prenses Eylem Çalışkan |
Aramıza hoş geldin
muhteşem şiir(in)le.