İŞTE ÖYLE BİR ÇOCUK
Eline geçirmiş bir bayat ekmek
Kocaman kocaman ısırıp ta yer Ne yapsın zavallı acıkmış meğer Beni de yiyecek doymazsa eğer Yalınayak yürür çıplak dolaşır Farkında değil ki yoksulluğunun Düşer kalkar ona dünya toz pembe Günden güne büyür kendi halinde Mırıldanır döner olduğu yerde Yarım cümle şarkıları dilinde Makama uymuş mu beğenilmiş mi Umurunda değil ufaklığımın Dünya nedir kirleten kim bilmez ki Düşünmez ki bile merak etmez ki Adını sorarsın cevap vermez ki O kendi işinde seni duymaz ki Çamura da batar külde de oynar Bir yanağı elma ötekisi nar Ne bilsin önünde nasıl yıllar var Tadını çıkarır çocukluğunun 2001 - ARTVİN |
ama sokaklar yasaktır ona. dört duvara mahkumdur... oyuncakları vardır belki poşet poşet kutu kutu
ama taşla toprakla çamurla çiçekle böcekle kısacası tabiatla hiç haşirneşir olamazken,
bazı çocuklar vardır ki, bir kırık dam altında yarı aç, yarı tok, üstte yok, başta yok, ayakta yok,
poşet poşet oyuncağı bırak tek bir tane olsa amenna...
ama özgürdür, doğanın içinde, toprakla oynar, ağaçlara tırmanır, özgürce kirlenir, belki bir kuru ekmeği
vardır ama o ona bal şeker gelir.
çocukluğunu doyasıya yaşar,
Rabbim her iki çocuğu da farklı ailelerde farklı yaşam standartlarında yaşamak için yaratmıştır.
onların seçme hakkı yoktur yaşam şartlarını... yalnızca yaşarlar ve geleceği için çalışırlar...
deyiveresem geldi içimden.
güzel bir şiirdi, oldukça etkili ve vurguluydu
gönülden tebrik ediyorum
selamlar