Aşk rahmettendir demişti adam ...
Rahmet gibi gelmişti bu sevda bozbulanık dünyasına hiç ummadığı bir zamanda ,
Sonra dünyanın bile kulağını sağır eden bir sükutla,
Aşk rahmettendir dedi kadın ...
İçlerine attılar sonra büyüsün diye bu mucizevi sevdayı ...
İnatla severdi herkes, ben inançla sevdim dedi adam..!
sonra sesine ses kesildi kadın,
ince ve daha dünya görmemiş sesiyle anlattı dünyasını,
narin ellerinde tutmakta olduğu çaya birşeyler anlatırcasına.
Acabalarla keşkelerin düellosunu seyre dalarken ömür, ayağı tökezleyip düşüverdi birden ateşlerin ortasına vuslat .
Kim sevdiye gitmekten korkuyordu kalp.
Kurtulmak şöyle bir köşede kalakalsın, yandıkca Can veriyordu adeta .
çok ölümcülmüş galiba, hemende ölümüne gitmişti Nazenin bedenlerin ...
Derken ..! Güldü kadın,
sonra...
sonrasını hatırlamadı adam ...

Gökhan Yalçın