BOĞULMAK
Boğulmak benim hünerimdir
Yağmurlara uzak o topraklarda De ki öldü bu adam Halk diktatörlüğünün birinci yılında Boğulmak benim hünerimdir Su geçirmez şemsiyeler gibi kollarımı açıp da Yeni geldim, kurundum, şöyle ne oldum O mel’un yalnızlığın çorak sayfasında Kendimi koşuya saldığım bir mevsimdir Yağmur beni kovalar, ben yüzümü yıkarım Kirliyim, arınmam, üç beş kadeh atarım Üstüne de bir cigara yakardım, ben adam olsam Derin uçurumlara tutkun bir ağaç gibi Boğulmak hüner midir ah, bir elimi tutsan. |