BLUES
Yağmurdan kaçarken taşa tutuldum
Dönüp bakamadım bile Şimdi kendi içine yağan bir bulutum Kağıtlar yeşeriyor toprak yerine Saçlarımı uzattım, aynayı kırdım Deri ceketimi çıkardım sandıktan Cebimde 20 yıl önceki sevgilimin resmi O mu büyüdü, ben mi yaşlandım? Gümüş tabakamı, köstekli saatimi Bir blues ritmiyle kullanıyorum Her sabah yeniden uyansam da Naftalinli bir gençlik bu yaşadığım İpsiz ruhum, sarsak, serseri Otobanlarda sırtında heybesiyle Cafelerde tuborg bira ve patates cipsiyle Durdun bir yerde, çağını bekliyorsun |