MEÇHUL YOLCULUK
Kendimle barışmaya gidiyorum, adımlarım dan izin alarak
Fakir kalbime verdiğin ödünç sevgini de bırakarak Bir yanda sabahın o sisli anına denk fikrim Diğer yanda elinden sımsıkı tuttuğum sessizliğim Işıksız ruhumu takip ederken muhtaçlığımın gölgesi Gözlerim bozmuyor gözyaşlarımın ahengini Ağır ağır sarıyor bedenimi ilksizliğin den bir leke Ve ben öylece dalıyorum evhamlı hayallere Zamana karşı yitirdiğin o tebessümünde ki masumiyet Şimdi cam kırığı misali,yolun düşer ise tamir et Ki içimde büsbütün esiyorken ayrılık rüzgarları Sense gönlüme bıraktın kağıttan uçurtmanı Artık bu meçhul yolculuğun dönüşü sen kadar uzak Yamalı gülüşlerim bilmesin,kalbim yine sana tutsak Göz ucuyla görsem seni hatıralar dayarım anlına Bil ki bekliyorum seni elimde sahte bir tabancayla... |