KIRMIZI KAR
Asi bir akşamın eşiğinde esmeye hazır rüzgar
Ve ardında kurşun gibi takipçisi kırmızı kar Gece suskun ve tedirgin edasıyla Ay ı arar Bu an da bile sırıtarak nispet yapar loş ışıklar Güneş küskün kainata ,çehresin de bir sitem Nahoş haller içindeydi sanki bütün gezegen Havlamıyor köpek dahi nede ses var kediden Yağan karla kaldırımlar titriyordu aniden Haykırıyor ihtirasla o en ihtişamlı şimşek Kükredikçe alevlendi bu şiddette ne demek Ağaçların dallarında mahsur kalmış kuşlar ürkek Boynu bükük secdedeydi ilk baharda açan çiçek Sen ey böyle gecelerde doğadan bi haber olan Mısralar ki itrafı okundukça canlar yakan Söyle şimdi sen mi varsın varım dersen bil ki yalan İnsafına sığınırken sevinirim ders alırsan |