--------İLKBAHAR,KOCA YAZ GEÇTİ…
AKROSTİŞ
İlkbahar’ım,Yaz’ım geçti..Bu Sonbahar’ım,son demim…
Limandan sessiz,sedasız ayrılıyor,yorgun gemim …
Kış’ı göremem belki de..Elvedalar Dost’um sana!..
Belki de bu son Şiir’dir..Lütfen dualar et bana…

ALLAH,yarattığı Kul’u ” .Başıboş bırakır sanma !..”
Hepsini görür-gözetir,bu hususta tasalanma…
Ayet’iyle,kullarına açık-seçik anlatıyor;
Rahmet kapısını ba’zı kullarına kapatıyor!..

Kendi ameliyle gider,hesabını verir kişi;
Orda sorulur insana işlediği herbir iş’i…
Cennet’in ve Cehennem’in anahtarı kendindedir;
ALLAH’ına yakın olmak,kul’un kendi elindedir…

YARATAN’dan uzaklaşıp,Şeytan’a hizmer ederiz!..
” ALLAH büyük..Nasıl olsa O bizi affeder.. ” deriz..
Zina,gıybet,dedikodu!..Çeşitli günah işleriz;
Gasp,tecavüz ve hırsızlık.!.Bir de Yetim hakkı yeriz!..

Elimiz haramdan çıkmaz..YARATAN’dan af bekleriz…
Çalar-çırpar,fukaranın haklarını tüketiriz!..
Türlü günahın üstüne,Selavatlar getiririz..(!)
İSLÂMÎ tüm kuralları görmemezlikten geliriz!..

Sordular mı..İSLÂM’ı da herkesden çok biz biliriz.(!)
Olmadık halt karıştırır,bir de şefaat bekleriz;
Namuslara dil uzatır,evlilikleri yıkarız!..
Bilmediğimiz konuda,herşeye bir kulp takarız…

Atıp-tutar,hava basar,yağar,gürler ve eseriz!..
Hayırlı işin ucundan tutmasını istemeyiz..
Akrabayla,arkadaşla geçinmesini bilmeyiz,
Riyakârlık,sahtekarlık,ketenpere’yi severiz !..

Irz,namus mes’elesinde,kimseye söz ettirmeyiz…
“.Namussuz!,şerefsiz!.” diye neçok hakaret ederiz…
Sırf,o’ndan güçlüyüz diye,güçsüz olanı döveriz…
” O….u evlâdı !..” deyip, küfürler edip,söveriz!..

Nerden geldiğine bakmaz,ne bulursak alır-yeriz,
Daha da çok versin diye,üstelik tenbih ederiz…
Elemeği,göznuru’na,hürmet etmeyi bilmeyiz…
Muhakkak bir kusur bulur,karşılığını vermeyiz…

İşimizi yapanlara ücretini tam vermeyiz;
(Daha teri kurumadan.)ödemeyi de bilmeyiz…
İlle birini kazıklar, ” Kerizi aldatdım !.” deriz !..
Rakı,şarap içmeyeni küçümser, alay ederiz..

Biri,yeni birşey alsa ,deriz ” Aldanmışsın..Keriz !..”
Evcil olan erkeklere, ” Hadi leenn, kılıbık !..” deriz..
Lüp-lüp yeyip-yutarız da,fakirleri düşünmeyiz;
Kadın yüksek sesle gülse ” Bu da Malın gözü !..” deriz!..

İsmini sormak yerine,” Dayı..! ” diye sesleniriz..
Dayımızla dalga eçer,üstelik alayederiz…
Edep,hayâ şöyle dursun,cadde üstünde işeriz!..
Kadına,kızlara karşı ya belâyız ya da şeriz!..

Ikınarak-sıkınarak,ondan-bundan borç isteriz,
” Şahidin var mı?.” diyerek,vermeyip,inkâr ederiz!..
Is’ab ile birisinden emanet birşey isteriz, (*)
Geri istediklerinde,” Nezaman vermişdin?..” deriz!..

Öğünerek,sağa-sola,kendimizden bahsederiz;
Rakibi altetmek için,gıyabında kötüleriz!..
Elden-ayaktan düşünce herkesten yardım bekleriz…
Muhtaç durumda kalınca,onu-bunu etekleriz…

Eâlemin karısına,kızlarına söz ederiz,
Muhabbet’le,boş sözleri ayırd etmeyi bilmeyiz..
Elâlemi çekiştirir,kendimizi hiç görmeyiz..
Laklaka yapmak yerine,güzel sözler söylemeyiz…

Va’deder de,sözümüzü tutmasını düşünmeyiz..
Erkekliğe ( B..s…….z ), kadınımızı döveriz!!..
” Daha mı konuşuyon leeeeyn.!.”deyip,dişini sökeriz!..
Ağlar-sızlar,yalvaryakar,herkesdn birşey bekleriz…

Dul’a,Öksüze,Yetim’e fakire yardım etmeyiz..
Ordu üstümüze gelse,NUH der,Peygamber demeyiz..
Sıkıştık mı ” Hadi canııım.! Nezaman demiştim?..” deriz..
Türkiye’yi,Kurtuluş’u,geçmişimizi bilmeyiz…

Uhrevî âlem denince,kimseye lâf söyletmeyiz,
Memleket mes’elesinde ” Neme lâzıım..” der,geçeriz…
Ekâbirden geçiniriz,kocaman lâflar söyleriz..
Leş kargaları misali, miras için bekleşiriz!..

Validemiz öldüğünde,mirasçılar birleşiriz..
Elveda DOSTUM elveda!..Dosttan hep DOSTLUK bekleriz…
DOST’u kaybetmeden Dost’un kıymetini de bilmeyiz..
ALLAH’dan CANDOST için hep sağlık,esenlik dileriz…
——-Mehmet Cemalettin Bayhan-ERDEK-29.11.2007
*) Is’ab /Zorlama,sıkıştıma.