Yüzümdeki belirsiz ve tanımsız hareketlenmeler
Aciz olma duygusunun kapı araladığı yalpalamalar
Hepsi bir bir bende içrek olanlardı.
Bende olmayan ise sadece insan olmaktı

Gecenin gölgesini içimin gölgesine sundum
Acıların kovuklarına yıldızları sakladım
Delirimsirek bakışlarla hayatı izleyerek
Bilge insanı yanımda bildim

Kelimelerden kendime sorular sordum
Yaşamla ölüm arasında gidip geldim
Sararan Tozlu hayatım
Bir ilkbahar sabahına saygı ile özlem duydum

Güllerin ve Dikenlerin arasından baktım
Yaşamın renkli ve sorgusuz yüzüne
Nefretin ve Sevginin gözleriyle seyrettim
Çocukları,Yaşlıları ve Kadınları

Modern susamışlıklara gebeydim
Eflatun renkli duygulara açıktım
Meçhul duyguları özledi yüreğim
Kentin adını da unuttu zihnim

Hüseyin Adem Tülüce