sen azaldıkça çoğalıyor ölüm..
sen
azaldıkça çoğalıyor ölüm.. kuzeyi kuytusu ölüm.. soğuk ve kıpırtısız aralık kapıda moraran el.. yokluğa benzer bir şarkı sarmış havayı ölüm kokusu var yanık çaput artıklarında.. bir karga geceye sığınıyor gagasında donmuş bir nefes.. ellerin karanlıklara boğulmuş pencereye ilişiyor sen azaldıkça çoğalıyor ölüm.. siyah lekeler gibi sarıyor gökyüzünü kuşlar ve vurulup birer birer ak kanatlarından düşüyorlar aşkı gömdüğün yere.. 17/01/2012 ödemiş |
Çoğalan ve azalan renkler bir tablonun yüzeyinde sisli puslu olmuşsa eğer ve darmadağın olmuşsa ölüm simsiyah…
Cesareti kalmaz kimsenin o resmi düzeltmeye.
///
Oldukça güzel şiir.