İstanbul'um
İSTANBUL’UM
Dün uzağından geçtim , Mahzun bir duygunun İlk kez kusursuzluğunu hissettim İstanbul’umun Tanımadığım bir efsaneye doğru,adım,adım Torbalandım gecesine,sisli….. Beylerbeyi’nden Boğaz bir başka duygusalmış Eylül akşamı köprüyü ayaklarından seyrettim Şu denize düşmüş yıldızlar değildi oranın Esrarı uzakta gizli taze anıların Muzip habercileri değildi…….. Artık teraslandı boğazın tenevvür ziyasında arzular Seyirdi yıldızlar, Yırtılıp bana doğru koşarak Şimdi anılarımı buruşturmakla meşgulüm,ben Bebeklerinde gözlerimi kapatarak Salt bu şehirde ölebilirdi mazi İstanbul benim pastelim Nefski burada durmaz çağlar Haremden kalkan gemilerin yankılı düdüğü Bir gönül doğuyordu bana koca şehirde,akşamından !!.. Vedat DÜNDAR |