Her defasında kalemi elime aldığımda,
Sen akıyordu mürekkebimden.
Ama her defası da seni yazmak.
Bir o kadar da zor geliyordu sevgili.

Her kelimede sen deyip tutuklu kalıyorum.
Ve her kelime de sen diyip titriyorum.
Seni kelimelerle anlatmak,
Ve o kelimeleri cümle haline getirebilmek,
Sıratta yürüyebilmek kadar zor bir şeydi.

Cümleleri kuramıyor,
Kelimelere bir yön veremiyorum artık.
Tek yazabildiğim şey, sen olup çıkıveriyordu.
Dertli kalemimin mürekkebinden.

Ve onca kırıklara, yıkıklara rağmen,
Sen yazabilmek bile,
Büyük erdemlikti oysa.
Onca karalamaya rağmen ise,
Seni anlatamamak,
Bu erdemliğin bir parçası olsa gerek.

Çünkü;
O kadar darp ettin ki bu yüreği sevgili.
Seni anlatmaya,
Kalemimin mürekkebi bile sönük kaldı.
Ve bende sen diyip kaldım öylece.

VATAN BAYRAKTAR