Susuzluk
susuzluğunla çatlamış topraklarda
bilinmeze giden bir trenim ben ne bir yolcu bekler beni nede bir ümit aydınlatır seferimi kara kapkara bir trenim çatlayan topraklarında ilerleyen yanlızlığın sızısı saklıdır içimde en derinimde bırakıp gidişinin acısının karanlık gecede yolum belli değilken ben sana yönelirim bilmeden; fark etmeden susuz çatlayan topraklarımda sana yönelirim, bir damla ol diye dudaklarımda umudu arayan yolarımda birgün aşkım birgün belki sen de anlarsın çektirdiklerini o zaman pişman olursun belki yönlendirirsin bu kara bahtlı kara treni kurtarırsın belki sevginle sulayarak çatlamış topraklarda meçhule giden bu bedeni aşkını salarsın bana; sularsın ruhumu en derinden rotası olursun bu kara trenın kurtaran onu ümitsizlikten |