Kalbimah kalbim neden söz dinlemiyorsun neden üzüyor; yoruyorsun bu canı sana kim diyor koş peşinden koş ümitsizlik; çaresizlik; yalnızlıkların acılara mı susadın ey gönül yoksa sancıları mı istediğin ayrılıkların hasret yanar kanarken yaraların uzak mı sana sevdaların yıkılmadan dimdik ayakta sesini duyurma çabası mıdır yazdıkların inleyen; çileyen; yorulan çığlıkların mıdır attığın karanlıklara ah kalbim dur artık çarpma çarpma gidenlerin ardından arama sorma mutluluk ışıklarını sen aç karanlıklara gözlerini bir kuzgun gelsin karanlıklardan söksün seni yerinden sonra parçalasın ızdıraplar içinde oya oya sonra da atsın seni dehlizlerine hıçkırıkların |