kuş tüyü
deli bir rüzgar eser
usulca gece yanaklarımda üşür kanatlarında hüzün uçurtmaların yıldızlar hasret bölüşür bir avuç suda bulanır gün beyazı yağmur sonrası taşı eriten gerçek kalp kafesimde korkular siyah soğuk biraz da kuş tüyü aksaray mış kalabalık bağıranlar sallananlar hep üzerime hep üzerime aksaray mış neler varmış daha on dört yaşım bu benim ilk evden kaçışım |