FİRUZE..
Yüzünde belli belirsiz gülümseme
Dudaklarında sus pus bir ifade Adımları ağır aksak götürürdü bazen geriye Tüm gemileri yakmıştı gözlerinde Kim bilirdi ki kim diye Firuze... Sonbahar vurgunuydu belli ki Bir oraya, bir buraya suskun peri Teveccühünüz demese de dili Savruk sayfalardan toplardı hayallerini Bir abaküsün boncuklarında sayıyordu dünlerini Firuze... Anlam veremediği imlalar vardı hecelerinde Verilen rolün gereği düşünüldü Çok uzun yollardan yüründü Bilenlerin heybesinde Bilmezlerin meçhulünde gömüldü Güçlü müydü..? Hangi sayının kareköküne bölündü..? Türlü nedenlerin içinde Dünyalar taşımıştı omuzlarının üstünde Firuze... Pakça bir tayf gibi dolaşır hayli zamandır Oysa ne gemiler yakmıştı gözlerinde Dudaklarında çok eskiden kalma ezgiler Mevla’m neylerse güzel eyler Yıldırmaz seni dalgalar, hırçın denizler Bahar kelebeği, karpuz kabuğundan gemisi.. Firuze... Bu ne rast Binlerce yıldızdan sonat Yakışmış sürmeler gözlerine Demek maskeni taktın yine yüzüne Haydi gülümse... Firuze... HAZAN.. |
Bu ne rast
Binlerce yıldızdan sonat
Yakışmış sürmeler gözlerine
Demek maskeni taktın yine yüzüne
Haydi gülümse...
Firuze...
Çok anlamlı ,çok derin ,düşündüren ve sevilerek okunan dizeleri paylaşmak zevkti....tebrikler sevgiler gönülden dost şaire...