TREN CAMINDA BİR KIZ
Bozkırın ortasında antik küçük bir şehir
Diz boyunu aşmıştı lapa lapa yağan kar Ayaz zehir gibiydi göl sessiz, donmuş nehir Sokaklarda üşüyen biçare köpekler var Eski şehrin garında bekleşirken insanlar Kuytu köşede ağlar gizli gizli bir genç kız Yârini bekleyene heyecan dolu anlar Ayrılanların ise yürekleri eder cız Yorgun düşen trenler peronda sıralanmış Kimi geçip gidiyor kimi vaktini bekler Buğulanmış camlarda perdeler aralanmış Ayrılık yüreklere hicran acısı yükler Hüzün çalan bir düdük sessiz geceyi yırttı Homurdanan bir tren salınarak geliyor Kız bavulunu aldı aceleyle seğirtti Binince bu trene dönüşü yok biliyor Raylara sürtünerek durdu onun önünde Kız dönüp son kez baktı şehre, bindi vagona Acı tatlı anılar ne varsa hep dününde Bırakıp gidiyordu bilinmeyen bir sona Soğuk karlı gecede tren camında bir kız El sallarken hayale umuda bel bağladı Bulunduğu vagonda kimsesiz yapa yalnız İsyan edip kadere geçmişine ağladı NİLÜFER SARP___________OCAK.2012 |
Soğuk karlı gecede tren camında bir kız
El sallarken hayale umuda bel bağladı
Bulunduğu vagonda kimsesiz yapa yalnız
İsyan edip kadere geçmişine ağladı
Muhteşem dizelerdi ...tebrik ederim....öylesine güzeldi ki tasvir...güzel yüreğe sağlık, sevgilerimle....