Hayaletin izi
Sevgi, ne yaptırmaz ki insana?
Yürütür hüzünle, bomboş sokaklarda. Mazide kaybolmuş hayaletin, aratır izini diyarlarca. Ararsın tanıdık bir çehre , Onu anımsatan ufacık bir nesne Kah gezdiğin konaktadır ,kah tattığın şekerde . Belki okuduğun şiirdedir, yahut bir dağın zirvesinde. Gizlidir çoğu kez, zamanını bekler sessizce. Gönüldeki boşluktan sızar içeri sinsice Avcı misali bekler geceyi ,sabır ve sükunetle. Ve çıktığında ay , Kaldırdığında başını Tüm görkemiyle gülümser bütün gece. Tutulur dilin ,konuşamaz olur iki hece . Zihninde dolanır binbir türlü bilmece Ay mı sana benziyor, sen mi benzersin aya Ay sana benzese de yetişemez endamına. Öyle parlak ki gül cemalin, Sönük kalıyor cümle varlık ,varlığının yanında. |