genzimi yakan bahanelerin başka dünyalı
menzili belirsiz görücü usulü
engellerin bağdaş kurmuş

kederinden iki büklüm
mürekkebini satırlara çaldırmış
kalemim savrulup dökülüyor kâğıtlara

hem! görmüyor musun?
mecalim de yok
ya ben neye kızayım
kendimden başka
neyi anlatsam özüme
hangi iffetli hayalime sarılsam uyuyabilmek için
göğsümde yolunu kaybetmiş bu kalp varken
boşluğa serdiğim haykırışlarım avaz avaz
buz kesmiş gölgelerin içinde
ahraz olur bedenim

gün kırgını!
düş hırsızı
kül rengi akşamlarda ağıt yakan
gece koynuma girdiğinde
yırtılmış uykularım yanlızlığımın çakmağını yakar
aklımın ucundaki hasatı olmayan
yakama yapışan bir deli vuslat
işte! hep bu yüzden
geceleyin geliyor başını taşla ezemediğim
tarumar olmuş hasret

ah! açık kalan dünlerimizden
yarınlarımıza şerh düşmüş
yürüdüğümüz yollar paramparça
güneş ışıklarını toplarken
leş kokulu günahlarımız sendeliyor secdede


ey!.. varlığın ve yokluğun sahibi
bu’cüz i irade’ den yana fakir kuluna merhamet et......



------
Gönül Aydemir Adıgüzel
08.01.2012