Hadi küçült beni annem gözlerimi kapatıyorum
Bu şehirde birden bire büyüyor her şey…….
Bu şehir bugün bir beden daha büyük geliyor bana annem
Denizin mavisi soluyor sanki gün be gün……
Sokaklar kirli……caddeler kalabalık….trafik hıncahınç……
İçtiğim çay’a yediğim simide bile bir şeyler oluyor anlayamıyorum annem
Sen söyle annem böyle de yaşanır mı hiç

Küçüklüğümde de böylemiydi her şey……..
Biliyorum sevgimiz dışında birçok şeyimiz de eksikti……
Örneğin televizyonumuz yoktu………
Ama gözlerinde seyrediyordum dünyayı………..
ve sözlerinde dünya kocaman bir harikaydı……
biliyor musun şimdi dünyayı ilginç bir şekilde dolaşıyorum
istediğim yere ışınlıyorum kendimi… dünyanın kapısını bir kez tıklıyorum
ve tüm kapılar ardına kadar açılıyor annem………
hayalini bile kuramazdım ya şimdi böyle annem…………
ama gittiğim her yerde hiçbir şekilde ayaklarım toprağa değmiyor……
ekvatorun ortasında bile üşümüyorum ………
havayı yazıyla alıyorum….düşünsene annem oksijenle yazışıyorum……
şimdi git gide uzuvlarımdan uzaklaşıyorum uyuşuyorum annem………..
ben böyle harika istemiyorum…..senin gözlerinde seyrettiğim harikaları istiyorum…..
hadi gel annem kapatıyorum gözlerimi hadi küçült beni annem……..

Hani yağ kuyruğunda babama kıyamazdın ya hiç ……az kullanırdın ya hep o yüzden……
Şimdi fabrikalar üretim izninde….. yağlar çığ gibi çoğalıyor……kuyruk çoktan bitti….
Ama hasta ediyor annem……ne yapsam hasta ediyor annem…….

aşık oluyorum bu şehirde ama küsüyoruz birden bire…..
sizin aşkınızda öylemiydi annem….hemen küsermiydiniz birbirinize…..

Umudun olsun hep derdin ya hadi söyle bir daha duymak istiyorum annem
Umut o şey mi şimdi…….kirli beyaz bir şey mi…. gri mi yani….
Beyaz olmasa olmaz mı….beyaz ne renkti annem
Unuttum annem….söyle bana yine…ben yine tekrar edeyim…..
Yaşamak için yine umudum var mı hiç annem söylesene var mı hiç……
Hadi gel umudum ol annem……
hadi gel kapatıyorum gözlerimi hadi küçült beni annem

BEYZAN BEYZADE...07.01.2012