KÖPRÜ ALTI ÇOCUKLARIBirgün yemek yerlerse, birgün karınları aç Hastalansa bakan yok, kimsesiz ve bi ilaç Onlar sıcak yuvaya, onlar şefkate muhtaç Köprülerin altında yatar sokak çocuğu Birgün olsun gülemez hergün dert, hergün çile Kimse dinlemez onu sorunlar gelmez dile Kötülerin eline düşer öğrenir hile Çırpındıkça çamura batar sokak çocuğu Çöplükden ekmek arar, belki bir parça şeker Hırslanır yüreğine kin ve nefreti eker Bazen koklar tiner’i bazen de bally çeker Kendini yerden yere atar sokak çocuğu Bir çoğu çekingendir insan görünce kaçar Biraz sevgi verilse etrafa neş’e saçar Unutur dertlerini yüzünde güller açar Bazen de kaderine çatar sokak çocuğu Birazcık ilgi yeter istemez köşk, saray’ı Birlik olup silelim alındaki karayı Saralım amansızca kanayan bu yarayı Yoksa esrar, eroin satar sokak çocuğu. . |
Ayaz fena vurmuş,elleri çatlak;
Ağlasın kaldırım,utansın sokak !..
Sıcak bir yuvayı özlemle anar;
Dünyası boşlukta döner ha döner
.........
Zannetmeyin sorun yalnız devletin;
NİL diyor ki bu yük,bütün milletin
Bu dert çok ağırdır,bu yol çok çetin.
Bir el uzatılsa acısı diner;
Dünyası boşlukta döner ha döner.
DEMİŞTİM; BEN DE BİR ŞİİRİMDE..KUTLARIM DUYARLI YÜREĞİNİZİ......SAYGILAR........