Annem…! Bir Gülüşüne Güneşi Kurban Ederimey ölüm…! rıldı yürek…yaprağı tutuştu gülün kanat çırpıp uçam… gül yanığı . Annem…! hatalarımı bağışlayanım canımın yarısı, göğümün ne zaman üşüsem… ipek şal gibi sısarmalardı ne zaman or çiç daldı . Annem…! kirpikleri yağmur, Annem…! nefe bulduğum ıhlamur kokulyıldız derip… karanlıklarımda ışığına tutunduğum ay yüzlüm, m senin bir kurban ederim Annem…! o ferahfeza gözlerindeki ışıl ışıl nur sönmüş gülüşünü . bir beton sancı yükselgöğsümden şefkat yumağı kucyorgan diken sankigözümden artık her gecem…uykusuzluksun sen . merhem olmuyor ağıtlar… sensiz her yanım sis, her yanım pus…sanki cehennem yıkıkçilehanem ne büyük susuzluksun sen Annem…! karnını kime öptüreceğim yaralarımı…nerede şifa arayacağım . ne sütün kadar Annem…! bir bilsen… yerine hiçğımı…çıkıp geleceksin açıversen o hü gözlerini…; ak . dilerim…bu şii okusun mekânın Cennetül-Adn’da kurulsun Efendilerimiz ko, mağfireti üzerine olsun ebenur ile dolsun ... .. . Annem…! gül yüzlüm… dualar göndereceğim… sonsuz uykunda baş yastığına tüy olsun diye Annem…! “Cekutsalım kimi yaraların kabuk bağlamadığını ve ölümün taptaze bir Annem…! teAnnem…! gülleri dkırık hiçbir gelmiyor ebedi ayrılık sen... anılar denizinde bir beyaz beni . ne fayda ki… zaman durdu…üfleyip teri gü…! nur içinde yat! sanki güneşi içtiğimi… kezzap ku… Hiroşima gibi yanıp tutuştuğumu göreceksin Annem…! ses dualarıma… giriverir… el vurursan kanayan yaralarıma bir lahza…sana seni teslemek üşümeyeceksin artık… güneş yaslam nur içinde yat! … .. . Annem…! 1997 *tahsin özmen, bez bebekler de üşür, çatım&baskı yay ,ank 2006 |
Kutluyorum şair.
Saygılar...