öyle bir hikâyedeniz ve kadın boğuştu önce çırpınışlar kıyıya vurdu çığlıklar kulaklara karanlıktı hava şimşekler karıştı kadın yoruldu deniz boğuştu son kez baktı kadın sahilde insanlara hiçbiri yoktu bıraktı kendini kendiyle olacaktı bu son ayini durdu ayak ve el kapadı gözlerini seninim dedi denize ister balık et ister balıklara yem dağıt beni her su zerresinde olayım kalmasın adım bundan böyle adım var olanım zaman durdu zaman çırpınanlara vardı duruldu ortalık gökyüzü aydınlandı denizdi kadın, kadındı deniz öylece kaldı... |