Bana kendini anlat...
Anlat artık lütfen...
Bunu çok istiyorum...
Adana sokaklarında koşan o yaramaz çocuğu
Ve türlü haşarılıklarını öğrenmek istiyorum
Bazen kirli suratıyla dondurma yalarken düşlüyorum
Bazen kavga edip diş bilerken
Sanki hiç ağlamamış gibi
Ağlarken aklımda canlandıramıyorum
Hoşlandığı kızı yan gözle süzerken
Kara gözlerini görüyorum
Tatlı bir maskara gibi saçını çektiğini
Dudaklarının üzerindeki süt lekesini siliyorum
Kucağımda usul usul şarkılarla uyutuyorum...
Şimdi ayın haleleri gibi hareketli gözlerinde
Ben çoğu zaman o çocuğu görüyorum
Masum ama dişli
Sevimli ama gösterişli de bir yandan
Yemekten önce çorbasını içen
Hoş bir adama dönüşmüş şeker portakalı
Bana kendini anlat
Bana kendinle ilgili herşeyi anlat
Anlat ki aklımın destanlarında bir kapı daha açılsın
Bir odan daha olsun ruhumun topraklarında
Ölmeden masalını anlatacağım ne çok yüzün var
Hiçbirini unutmayayım
Biliyorum yanımda gidecek çoğu
Ve ben yazmak için seni
Dirileceğim her defasında
Ateşe koşan bir mecusi gibi
Hayatın her varoluşunda...