Kara Kış
Rüzgâr eser, deler açık sinemi,
Fakire mi gücün yeter kara kış. Kastın bana mıdır, ele güne mi? Biraz insaf edip ver bi ara kış. Fukara bulamaz odun, kömürü, Bu yolda eritir, fani ömür’ü, Yok ki üstte, başta kürkü, samuru, Koyma bu milleti artık zora kış. Kapıyı kapatsam, bacadan girer, Bir yorgan misali üstümü sarar, Önüne çıkandan fakiri sorar, Kimdedir bu akşam söyle sıra kış Çocuklar üşüşür yatar köşede, Isıtmaz kanımı akça meşede, Uğramaz hekimler gece düşe de, Dilerim düşersin sende nara kış. Gezinir durursun devri âlemi Başımda dolaşan gün mü, hale mi? Bitti Hüdai’nin yazmaz kalemi, Kaldı mı varmadık bir tek yöre kış. 01.01.2009 Kütahya |