KARARSIZ GÖNÜL
Gönül huzur bulur yalnız kalınca.
Hele bir de kağıt kalem alınca. Bir nefes sigara alır götürür. Hayalini çizer, ufka dalınca. Gönül acı çeker gözlerinde nem. Çizilen hayalden damlıyor şebnem. Ufuk kararırken bedenim yürür. Ruhumu taşıyor, görünmez teknem. Gönül iyimserdir görmez hiç hata. Günler güzel geçer, hayat şamata. Kalbi her nedense heyecan bürür. Uzatır elini, yorgun sakata. Gönül karamsardır, kapanır içe. Hayat boş ve yalan, her anı gece. Ömür akıp gider, beden sürünür. Toz pembe dünyanın zevki, işkence. Gönül kararsızdır, sevgi ve nefret. Yan yana yürürler, yeter ki sabret. İnsanlar bu yolda çok şeyler görür. Yazılanı oku, alırsın ibret. 28/07/2003 Yaşar TAŞKESEN |