NEFESSİZ ANHerşeye şahitti o gün batımı; Aydınlatılmış karanlıklara su serpen Zehirli bir gün olduğuna da... Dokunaklı bir gülümseme vardı aynada,kime ait bilmediğim? Döndü dünya,döndü kendi geçmişine. Mükemmeliyetçi bir kaç idam daha yaşandı beynimde! Kuluçkaya yatmış intiharlar tüm ihtişamıyla karşımdalar. Ürpermek tek çarem.. Deliniyor içim,içim delik deşik.. Asıl BENim dışarı taşıyor Utanıyorum bu çıplaklıktan. Ardı arkası kesilmiyor sessizliğin Kanımda anılar biriktikçe,tükettiklerim ağlıyor... |
saygı ve sevgilerimle...