İlk sen yaktın canımı
İlk olduğundan m bu kadar özlemem bilmiyorum.
İlk yarayı sen açtın;açmaya cesaret edemediğim ama bir türlü kapatamadığım bir yara.
İlk inandığımdın,
Koca şehrin yalanlarından sıyrılmış tek gerçeğimdin belkide.
Özlerim ara sıra.
Rüyalarda görürüm,dinmese de biraz daha azalır özlemim.
Orada sana sarılırım,koklarım seni.
Bazen boynuna sarılıp ağladığım bile olmuştur
Bazen kahkahalarımız çoğalır sığmaz hiç bir yere
Bazen geleceği hayal ederiz
Sensiz benim olan,bensiz senin olan yarınları plânlarız.
Sonra gün doğar,
Uyanırım..
Ne sen varsın yanımda, ne o dokusunu, sıcaklığını bile unutamadığım ellerin..
Ne de o mis kokun..
Hatrımda kalırsın
Durursun orada öylece.
Ne gelirsin ne gidersin
Yarım kalmıştır kapımız.
Ne benim kapatacak gücüm var ne senin adım atacak yüreğin..
Kal orada öylece
Müsade etme kimsenin girmesine
Kalayım kapının berisinde,
Göndermeyeyim seni ellere..