GÖNÜL KIŞI
GÖNÜL KIŞI
Bu dünya da çeken gönül kışını Yere göğe sığdıramaz başını Sevip sevip sevdiğini almazsa Zehir eder ekmeğini aşını. İçi köz doludur yanmayı bilir Ferhat’tan beterdir dağları delir Sevip sevip sevdiğini almazsa Ah dedikçe yüreğinden kan gelir. Keklik gibi arar durur eşini Durduramaz gözlerinin yaşını Sevip sevip sevdiğini almazsa Döve döve mosmor eder döşünü. Kör bıçaklar iliğine dayanır Hiç al giymez karalara boyanır Sevip sevip sevdiğini almazsa Uyur uyur uykusundan uyanır. Maşuk la arada kara çalısı AKÇINAR’IM hak yolunun delisi Sevdi ama sevdiğini almadı Gözü açık gider ölse ölüsü. M.ALİ AKÇINAR |