SİTEMKÂR
Kaç kere ölür ki insan,
Gidişinle ölmüşüm ben. Söner mi yürekte yanan? Artık kül olmuşum ben. Kavuşmadım ki ayrılayım. At, rüzgârlara savrulayım. Yak ateşi yine kavrulayım. Ne zaman gülmüşüm ki ben. Zehir oldu bir lokma aşım. Dilerim sen ol mezar taşım. Akıp dursa da gözyaşım. Ne zaman silmişim ki ben. Sevmek etmiyormuş para. Kapanmaz içimdeki yara. Resmini çizsem de duvarlara Kapına ne zaman gelmişim ki ben. Beklerken geleceğin günü, Eğirmişim yaşam denen yünü. Artık ölüm Mehmet’in düğünü. Gonca iken solmuşum ki ben... Mehmet ASLAN Sarayköy-27 ARALIK 2011 |