Unuttum sanma sen bu aşkı,
Sende kaybolsa da eski coşku,
Geceler boyu içindeki kuşku,
Yine ben olacağım, ben olacağım…

Aklından çıkmayan ağlayan yar,
Perdeleri sallayan hırçın rüzgâr,
Saçlarını okşarcasına yağan kar;
Yine ben olacağım, ben olacağım…

Yalnızlıktan bunaldığında arkadaş,
Yürürken ayağına değen küçük taş,
Yanaklarına dökülen bir damla yaş;
Yine ben olacağım, ben olacağım…

Yalnızlık acısıyla geçen mevsim,
Aklında mıh gibi çakılı duran isim,
Albümünde sakladığın soluk resim;
Yine ben olacağım, ben olacağım…

Gecenin bir vakti içindeki ılıklık,
Pencerelerinden süzülen loş ışık,
Her zaman yüreğini yakan ayrılık;
Yine ben olacağım, ben olacağım…

Bayram, düğün ederken herkes,
Benden ayrıda aldığın her nefes,
Kulağında çınlayıp duran her ses;
Yine ben olacağım, ben olacağım…

Kendi kendine kurduğun kurama,
Bir inat uğruna beni sorup arama,
Sabır sarsam da ilaç diye yarama,
Seni çok seven, yine ben olacağın…

Güvendiğin güzelliğin geçse bile,
Kara toprak kucağını açsa bile,
Mehmet’in ecel şerbetini içse bile;
Seni çok seven, yine ben olacağın…

_____MEHMET ASLAN____
------Sarayköy- 13 Eylül 2014