büyü..
büyü çocuk
çocuk yanın tükenmeden büyü.. vurmadan hayallerin taşa çaputa ince bir dal gibi yüreğindeki rüzgarla salınarak büyü.. çoklarını az bulmadan süzerek ağır ağır yaşadığın anı büyü.. marazı gölgede kalmış yaprak gibi değil kırağıya dokunmuş el toprağı koklamış yürek gibi büyü.. büyü çocuk çocuk yanın tükenmeden büyü.. 27/12/2011 ödemiş |
büyüyenler , büyüdükten sonra büyüyeni engelliyor....
Kendini yiyen çocukları yetiştiriyoruz....
Şiiriniz çok çok güzel...
Saygılarımla...