Filmin yarısında çıktım sinemadan
bilirsin o duyguyu
ağladım falan işte
erkekler ağlamaz diyorlar ya
aldırmadım hiçbirine
gözyaşlarımı fazla kaçırmıştım sadece
ve bu yüzden bulanık görüyordum her şeyi
hatta hayallerimi bile..

insanların yüzleri düşüyordu
bir de gözlerimden yaşlar
ikisi de hiç dinmedi film boyunca
can alıcı sahnelerinde dalıyordum çünkü
hem de tam patlamış mısır bittiğinde
zamanlaması durmuş kulaklarım
gömülürken sessizliğe
o an çenem de durmuş
üstelik yorulmuş
duraksadım
gözüme toz kaçtı yalanlarını çiğneyemedim bir süre
ama sonra tükürdüm yere
meğer film beni anlatıyormuş
gittiğini, kaldığımı
hepsini birer birer anlatıyor bana..

neyse ama
bilsem hiç gitmezdim.
enayi gibi hissediyorum kendimi
çünkü bu filmi daha önce izlemiştim..

izlemiştik
yani beraber..

Ahmet Kastancı.