Ne tuhaf değil mi??? Mazi ;insanınoğlunun yaşadıklarının aklına gelenlerle gelmeyenlerin yüreğinin taaa derinlerinde buluştuğu dipsiz kuyu gibi sanki....!! hatırladıkça arkası gelen...!!!!Bu şiirin hikayesi işte tüm bu duyguları anlatıyor...

Bunca zaman ne yüzüm güldü,
Ne gözümün yaşı ,
Ne de kalbimin
inleyen sesi dindi...!!

Uykusuz kahrolası gecelerde,
kıvranıp ağlarken ,

yalnızlığıma ,saflığıma
kırgınken...!!
bütün ömrüm gün görmeden,
öylesine geldi geçti..
bir solukta...

hayat dediğin nedir ki,
gelip geçiyor,
en sonunda...
Biliyorum ki,yaşadıklarımın ,
sebebi oldun,
en sonunda..

hayatıma,
umutlarıma,
yaptıklarına baksana..
kış güneşi doğdu,
baharlarıma...

Sabah olup,gün doğarken,
Güneşin sıcaklığının,
kalbimin yarasına
gönlümün yalnızlığına
derman olmasını ,
istedim allahımdan...

şu kalbime bir sorsan,
seni affettim mi..??
yaşadıklarımı unuttum mu??

unutmadım,
asla unutamam,
çünkü ,yaşadıklarımın ,
sebebi sensin...

Zor gelir artık bu hayat,
bu bedene zor gelir....
bundan sonra ne sevebilir,
ne de sevilir...
bildiğim bir yer var gideceğim,
gitsen bir dert,
gitmesen başka bir dert..
bütün bunlara,
sebep sensin....

ne desem bilmem ki,
kadere mi,kızayım ,
yoksa sana mı?
bu saatten sonra inan ki,
farketmez artık,kime kızdığım..
sonuç değişmeyecek,
nasıl olsa,
çünkü ,yaşadıklarımın,
sebebi sensin....