Çok Üşüyorum Bu ŞehirdeŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Ankara’da yaşadığım kültür farkıyla bunalıma girerek bu şiiri yazdım. Bu şiirden birkaç ay sonra yazdığım ’Artık Üşümüyorum’ adlı şiirle birlikte okunmasını öneririm.
Çok üşüyorum bu şehirde
Her yer soğuk, kurak, donuk İnsanlar donmuş, nefesleri soğuk Çok az soluk var, o da soğuk Üşüdükçe siyah örtüler seriyorlar üstüme Güneşi saklayan, üşüten örtüler, üstüste Perde yapıyorum onları açıyorum Geçip ortalarına roller oynuyorum Sıcacık memleketimi bırakalı yıllar oldu Yıllardır hiç sıcak bir el tutmadım Aşık olmadım, bir sırrımı paylaşmadım Duygularım, ümitlerim çarşaflarla boğuldu Üşüdükçe siyah örtüler seriyorlar üstüme Örtülerin altından görünüyor Şeytan; Isınma hayalim yıkıldıkça her seferinde Bağırıyor kulağıma, diyor ki: Git buradan |